تنھائي ھر انگ وڍيندءِ مون کان پوءِ
آخر منھنجي ياد تہ ايندءِ مون کان پوءِ.

مون کي ٺڪرائين ٿو ٻين جي لاءِ وڃين،
ايڏي محبت ڪير نہ ڏيندءِ مون کان پوءِ

روئندڙ دل جو درد پھاڙن کان اوچو،
چنڊ! نہ ائن ڪو درد سليندءِ مون کان پوءِ.

توکي آھي اپنايو مون، ساھ جيان،
سائين سائين ڪير سڏيندءِ مون کان پوءِ.

منھنجي آتم ھتيا کان پوءِ تنھائي!
ڀاڪر ۾ ڏس ڪير ڀريندءِ مون کان پوءِ.

منھنجي ڳل تان ڳوڙها اگهندي ماءُ چيو:
ڪير اچي ائن ڳل لائيندءِ مون کان پوءِ.